Interview met Hawayo Takata.
"WIJ ZIJN ALLEMAAL GENEZERS"
Op een conferentie over genezing in Californië, 1972 ...
"Ik werd me plotseling bewust van een knetterend energiebundeltje op de stoel naast me – een kleine vrouw met zwart haar die Japans leek. Ze kwam uit Hawaï en was speciaal voor het symposium uit Honolulu overgevlogen, vertelde ze me later. Haar naam was Hawayo Hiromi Takata en ze droeg een brandweerrode broek, een tuniek met tropische bloemen en haar haar was heel kort en steil.
Mevrouw Worral1 was net uitgesproken en mevrouw Takata kon haar bewondering nauwelijks bedwingen. 'Ze weet echt waar ze het over heeft,' zei ze tegen me met fonkelende ogen. De rest van de sprekers maakte haar ongeduldig. Toen vertelde ze dat ze ook genezer was en in Waikiki praktiseerde. Ik maakte snel een afspraak met haar voor de lunch.
Toen we onze dienbladen hadden gevuld en een tafel hadden gevonden, kwam haar verhaal naar buiten. 'Ik heb in Japan gestudeerd bij een groot meester,' zei ze. 'Ik ben een leraar in genezing. Wat heeft het voor zin om een goede geest te hebben als het lichaam geplaagd wordt door ziekte? Ik geloof in de heel simpele methode. Het kost me maar vier dagen om het te onderwijzen, en twee uur per dag. Waarom zou je er jaren mee worstelen als je het zo snel onder de knie hebt? Ik geef het les aan huisvrouwen die het praktisch elke dag kunnen gebruiken.'
Geloof jij dan dat we allemaal genezers zijn? vroeg ik.
'Ja, dat klopt. We worden er allemaal mee geboren,' zei ze. 'Maar ik ben de ingenieur, de technicus. Je koopt een nieuwe tv, je moet de stekker in het stopcontact steken en de energie krijgen. Ik geef mijn leerlingen contact met de grote universele levenskracht die de genezing teweegbrengt – ik heb het geheim hoe ik me daarop kan afstemmen!
'Vanaf de eerste dag kunnen ze hun handen gebruiken om te genezen. Op de vijfde dag leer ik idealen en principes.'
Hoe heb je dat geleerd? vroeg ik, en ze vertelde me dat haar leraar Chujiro Hayashi uit Tokio was geweest, de uitverkoren leerling van Mikao Usui, de oprichter van het Usui-systeem. 'Hij had een doctorstitel in Chicago2, een oude Japanse geleerde,' zei ze. Ze werd ingewijd toen ze dertig was en werd in 1938 tot meester benoemd, na een aantal graden te hebben behaald. Er waren zeven3 uitverkoren om leraar te worden, maar alle anderen zijn overleden en vandaag de dag is zij de enige nog levende leraar van het systeem4.
'Het is een methode die Usui heeft overgenomen uit de boeddhistische geschriften5, een manier om je af te stemmen op reiki - het Japanse woord voor “universele kracht”.'
Ik was verbaasd toen ze zei dat ze nu 72 was en al 37 jaar healing beoefende en onderwees6. Er was geen enkele rimpel in haar gezicht en haar lichaam was slank en vitaal. 'Ik ben een oude vrouw', zei ze, zonder een spoor van zelfmedelijden.
'Ik was erg onder de indruk van mevrouw Worral,' vervolgde Takata. 'Ze boekt resultaten! Dat is belangrijker dan veel woorden. Natuurlijk is het goed dat deze goede jonge wetenschappers al dit onderzoek doen, anders zouden de genezers niet erkend worden. Maar wanneer gaan ze doorbreken en aan de slag? Hoe lang duurt het nog? Nog twintig jaar?
In Honolulu hadden we een forum met de AMA. De voorzitter van de AMA testte me. Hij wilde weten wat ik deed, en de bijeenkomst duurde van acht uur 's avonds tot één uur 's nachts. Aan het einde vroeg hij me: "Oké, Takata, ik denk dat ik je begrijp en wat je doet. Raad je alle artsen aan om dit te leren?"
'Ik zei: "Niet alleen artsen, maar ook predikanten." En ik legde uit dat je in een kerk een grote gemeente hebt en dat als de predikant hen kan helpen met hun pijntjes en kwalen, ze naar zijn preken zullen luisteren! De artsen kennen de technieken van de geneeskunde en de psychiatrie, en als ze mijn behandeling leren. Ik zei hem dat de kunst van het genezen dan een compleet geheel zal zijn.'
Ik vroeg of zij de handoplegging en de afwezige genezing deed. Ze antwoordde: 'Ja. Maar het is een hogere graad. Ik heb het rechtstreeks van de meester geleerd.'
Hij zei dan tegen me: "Zoiets als ik denk bestaat niet." Hij was stellig. Als je niet stellig was, gaf hij je gewoon een uitbrander. Hij zei dan: "Dat is de verkeerde houding. Het moet gebeuren. Het ligt niet aan jou, het is de kosmische energie die het doet. Hoe durf je aan die energie te twijfelen?"
Takata zei dat ze sinds haar 61e niet meer fulltime heeft gewerkt. Maar ze staat om 5 uur op en speelt om 6.30 uur een paar holes golf. Op donderdag speelt ze 18 holes en op zaterdag wast, strijkt en kookt ze, en bewaart ze haar eten in de vriezer. De afgelopen twee jaar heeft ze de hele wereld over gereisd. 'Maar als ik thuis ben, werk ik.'
'Ik geef graag les in groepen van 10 tot 12, omdat er dan meer competitie is,' zei ze vlot, 'en ze kunnen dan hun ervaringen met elkaar delen7.
' Haar leerlingen komen via mond-tot-mondreclame bij haar terecht, en ze geeft les aan veel artsen en hun vrouwen, en zelfs aan een paar beroemdheden. Ze noemde een beroemde Amerikaanse erfgename, maar liet me beloven dat geheim te houden8.
Ik vroeg haar of ze wat details wilde geven over haar vierdaagse bliksemcursus, en ze was bereid – tot op zekere hoogte.
'In de eerste les leg ik de universele levenskracht uit, wat het is, en ik leg uit hoe kosmische energie werkt en hoe je contact maakt. Ik manipuleer het zo dat ze het begrijpen. Tot nu toe heb ik nog nooit een fout gemaakt. Ze komen naar de lezing en krijgen het van mij.
De tweede les gaat over hoe je het moet gebruiken. Dit is een demonstratie van het toepassen van de healing vanaf de nek naar boven, via ogen, oren, neus, mond en klieren in de nek. Ik leer ze hoe.
De derde dag leer ik ze hoe ze de organen aan de voorkant van het lichaam moeten behandelen. De vierde dag leer ik ze hoe ze het op de achterkant moeten aanbrengen. Ik behandel het lichaam in delen, zodat ze het niet vergeten, anders raken ze in de war.
'De vijfde dag is de mentale en spirituele lezing – mentale houdingen, meditatie9. Wanneer ze deze reiki verwerven, is het een complete behandeling voor het fysieke lichaam, het mentale en het spirituele wezen.'
Ze zei dat het ook geldt voor planten en dieren, en zelfs voor goudvissen. 'Alles wat leven heeft, accepteert het,' zei ze, 'en bij baby's is het veel, veel eenvoudiger, omdat de oorzaak van de ziekte nieuw is. Bij chronische ziekten kost het tijd. Ik werk aan de oorzaak en het gevolg. Verwijder de oorzaak en er zal geen gevolg meer zijn! Is dat niet verstandig?'
Ze voegde eraan toe dat ze haar leerlingen vijf dagen lang beetje bij beetje energie geeft, omdat het zo krachtig is. 'Ik moet ze testen en kijken of ze het goed doen.'
Maar hoe maak je contact met de universele levenskracht? vroeg ik, terwijl ik probeerde niet ongeduldig te klinken. 'Het is een geheim,' zei Takata vastberaden, 'maar voordat ik sterf, wil ik zoveel mogelijk mensen lesgeven, het aan zoveel mogelijk mensen verspreiden en veel leraren creëren.'
Toen ik vroeg of er gevaar bestond dat het geheim met haar zou sterven, zei ze: 'Ik zal het in 1973 onthullen.'
Ze is boeddhist en zei: "Wij genezers erkennen God omdat de genezende kracht Gods kracht is." Ze accepteert donaties voor haar kerk.
Voor healinglessen vraagt ze een vergoeding. 'Niet te veel, niet te weinig, voor sommigen is het gratis. In een groep is het goedkoper.' De meeste van haar leerlingen zijn gewoon gewone mensen met gezond verstand, verklaarde ze.
Kort gezegd zegt Takata dat haar methode een manier is om sneller contact te maken met de helende kracht, en dat het rechtstreeks uit oude boeddhistische geschriften komt.
Ik vroeg haar leerlingen of ze zichzelf leren genezen en haar ogen begonnen te fonkelen. 'Dat is nummer één. Als ze dat niet kunnen, wat is dan het nut?'
'Ik ben gevraagd om erover te schrijven, maar ik heb geen tijd,' zei ze terwijl we terugliepen naar het auditorium. Toen we onze plaatsen hadden ingenomen en de volgende spreker werd aangekondigd, mompelde ze: 'Wetenschappers en al hun theorieën zijn oké, maar wanneer, wanneer?'
Sinds mijn toevallige ontmoeting met deze dynamische, kleine Hawaïaanse genezer heb ik vaak gewenst dat ik een 'snellere' manier had om contact te maken met de helende kracht, dat ik het oude boeddhistische geheim kende om mijn ontwikkeling als genezer te versnellen…'
Opmerkingen:
1. Ten tijde van het schrijven van het boek was mevrouw Olga Worral al zo'n 40 jaar spiritueel genezeres en gedurende vele van die jaren adjunct-directeur van de New Life Clinic van de MT Washington United Methodist Church in Baltimore.
2. Takata-sensei geloofde dat Mikao Usui aan de Universiteit van Chicago had gestudeerd. Er zijn echter geen documenten die dit bevestigen.
3. Het interview was in wezen een gesprek tijdens de lunch, en het is onbekend of Sally Hammond een bandrecorder gebruikte of gewoon aantekeningen maakte. Hoe dan ook, het is hoogstwaarschijnlijk dat mevrouw Hammond, vanwege Takata-sensei's lichte accent, het verkeerd heeft begrepen, en dat Takata-sensei in plaats van 'zeven' eigenlijk 'meerdere' zei. [We weten uit Takata-sensei's Reiki Master Certificaat dat zij ten tijde van de notariële bekrachtiging (februari 1938) zelf een van de dertien Masters was.]
4. In het licht van recentere ontdekkingen zou deze verklaring kunnen worden aangepast tot: "... en, voor zover zij weet, is zij vandaag de dag de enige nog levende leraar van het systeem".
5. Takata-sensei deelde bij vele gelegenheden de overtuiging dat Usui-sensei aanwijzingen of beschrijvingen in boeddhistische geschriften had gevonden die leidden tot zijn ervaring met het Reiki Fenomeen en de ontwikkeling van zijn Usui Reiki Ryoho. We hebben echter geen details over specifieke teksten die hem dergelijke inzichten en inspiraties zouden kunnen hebben verschaft.
6. Veel mensen lijken zich er niet van bewust te zijn dat Takata-sensei sinds eind jaren 30 daadwerkelijk de eerste en tweede graad van Reiki onderwees. Dit komt vooral doordat de meeste verslagen over haar leven zich richten op de studenten die ze tot masterniveau opleidde (midden tot eind jaren 70).
7. Een vaak herhaald verhaal, afkomstig van verschillende mensen die bij Takata-sensei studeerden, is dat ze geen aantekeningen toestond tijdens haar lessen. [Persoonlijk denk ik dat de reden hiervoor voornamelijk was dat studenten, terwijl ze zich concentreerden op het maken van aantekeningen over één onderwerp, vaak andere belangrijke punten misten die Takata-sensei deelde, en dat ze zichzelf dan moest herhalen. Hoe vaker dit gebeurde, hoe meer het de dynamiek van de cursus verstoorde.] Uit deze opmerkingen blijkt echter dat het maken van aantekeningen, in ieder geval gedurende een bepaalde periode begin jaren 70, geen probleem was.
8. De specifieke erfgename in kwestie zou Doris Duke of Barbara Woolworth Hutton kunnen zijn, beiden behoorden tot Takata-sensei's beroemde clientèle. [Anderen waren blijkbaar onder anderen Danny Kaye, Aldous Huxley en John Denver.]
9. Eerder in het interview zegt Takata-sensei: "Ik heb er maar vier dagen voor nodig om les te geven." Dit lijkt misschien wat verwarrend, aangezien ze vervolgens een vijfdaagse cursus schetst. Technisch gezien omvat de eerste dag – die bestaat uit de inleidende lezing en de eerste initiatie ('afstemming') – echter geen les in het gebruik van de pas ontwaakte vermogens. Dit begint met de tweede les.
Later, in de jaren 70, zou Takata-sensei het eerste niveau in vier sessies onderwijzen, niet in vijf.
- James Deacon.
Bron www.aetw.org